Dag 24 Lgrn-StDmg 62km/tot 2000km//23C-3BftO

Logroño - Santo Domingo de la Calzada woensdag 22 april 2015
Gisteren dus terecht gekomen in hostel Entresueños en daar heerlijk alleen geslapen in een grote kamer. Rustig aan gedaan, uurtje later (= 10:00) weg.
Mijn fiets staat achter de balie geparkeerd. Ik haal hem daar uit en zet hem in de hal. Op dat moment spreekt een vrouw, die ik gisteren ook al gesproken had toen ze op zoek was naar de douchekant voor vrouwen, me aan; toen spraken we Engels tegen elkaar. Ze begint nu ook weer in het Engels tegen me over fietsend naar Santiago gaan. Ondertussen gaat de kamerdeur naast de balie open en daarin staan ook fietsen en een man komt naar buiten en mengt zich in gesprek. Op een gegeven moment laat hij een paar Nederlandse woorden vallen. Ik zeg dat we dan net zo goed in het Nederlands kunnen doorgaan. Hilariteit alom.
Zij (hij zeker zestig plus, zij zeker jonger) zijn via de route Langs oude wegen van Maastricht naar St. Jean aan voet Pyreneeën gefietst. Daar overgestoken (vonden ze ook zwaar) en via Pamplona, Logroño naar Burgos. Net als ik vandaag en morgen! Alleen buigen zij bij Burgos af naar Madrid en gaan dan door naar Andalusië. Wat een end zeg. We nemen afscheid met tot ziens, wie weet.

Omdat het hostel geen ontbijt serveert ga ik naar een bar voor 'desajunos'. Ook hier valt me op, net zoals dat in Frankrijk het geval was, dat in de horeca voornamelijk (oudere) mannen werken. Niet zoals bij ons dat het voornamelijk jeugdigen zijn in de bediening.
Vandaag korte rit ingepland. Het gaat trouwens best nog wel op en neer. Vele wijngaarden (tenslotte rijd ik door de streek Rioja) en ook vele percelen akkerbouw. Maar af en toe dorpjes, beduidend minder dan eerder.

Ondertussen passeer ik steeds meer wandelende peregrinos. Fietsers niet zozeer en ook in de overnachtingsgelegenheden kom ik ze niet veel tegen.
Ik kom halverwege de middag aan in Santo Domingo de la Calzada. Hier een overnachtingsadres in Hospederia Cisterciense gekregen van Jan. Bij de nonnetjes dus. Maar ik kom uit bij de Casa del Santo. Een albergue eerder, maar goed, toch ook van een heilige. Ik word zeer vriendelijk ontvangen door, wat ik denk te zijn, leden van de kerkenraad die deze toko runnen. Eerst fiets stallen (en zie, ik ben de enige, later komen er nog 3 bij). Dan inschrijven en betalen (€7). Ja, zo gaat ie goed.

Ik word wijs gemaakt en zie, aangekomen bij mijn kamer en bed waarom het zoveel kost. Het is een complex achter een zeer oude gevel, waar ze een compleet moderne pelgrimsherberg van hebben gemaakt. Op mijn kamer staan 16 dubbelbedden, dus 32 slaapplaatsen. Dat maal 6 kamers en dan 3 verdiepingen. Er kunnen dus honderden mensen te slapen worden gelegd.
En zie, ik zal niet zeggen dat het vol is, maar er zijn zeer veel peregrinos. Wat mij daarbij opvalt is dat je alles ziet, man. / vrouw, jong / oud, fit / uitgezakt. Elke avond als ik in zo'n albergue ben zie ik mensen strompelend aankomen, uitgeput op bed ploffen, zich later moeizaam douchen en daarna voeten verplegen, zeer vroeg naar bed. Om daarna de volgende dag weer door te gaan. Ook al hoor ik wel verhalen dat men soms stukken lift of de trein pakt!?
Wat verder opvalt is het hoge aantal Engelssprekenden. Amerikanen, Australiërs, Engelsen, Ieren etc. En daarbij zijn de vrouwen van "middelbare leeftijd" ruim in de meerderheid. Ik denk sociologisch bijzonder. Wie verklaart het, of is het al onderzocht?

Vanavond in de keuken alhier voor het eerst zelf gekookt. Nou ja, gekookt. Ik heb brood en kaas en ook een pak Adventure Food. Openen, kopje kokend water er bij, roeren en weer afsluiten en 8 minuten wachten. En verdomd, het smaakt nog ook. Het is een mix van allerlei gezonde dingen. Nou ja, scheelt weer gewicht.

Morgenochtend moet ik om 08:00 uur de deur uit zijn. Op naar Burgos.

Lied van de dag: Lemon tree / Fool's Garden //

http://youtu.be/bCDIt50hRDs