Dag 8 StQ - Comp 87km / tot 612km // 14C - 1BftN

Saint-Quentin - Compiègne maandag 6 april 2015
Niet overal is elke dag Wifi. Ook al belooft café George in Compiègne het, werken doet het niet. Désolé (sorry) monsieur.
Maar niet getreurd, vandaag Wifi te over. Maar eerst terug naar de dag van 6 april.

Zo kan het dus ook. Een prachtige fietspad. Zonnetje, licht windje in de rug.
Vanochtend bij het ontbijt Joop weer ontmoet. En bij tassen op fiets zetten stond hij al gereed om te vertrekken. Hij vroeg of ik, als ik hem voorbij snorde met mijn motortje, wilde zwaaien. Natuurlijk.
Daarna begonnen aan trip naar Compiègne. Buiten Saint-Quentin pak ik het jaagpad langs het kanaal van St. Quentin. Dat is zo'n 200 jaar geleden door Napoleon aangelegd. Nou ja, door soldaten en krijgsgevangenen dan. Het is een breed kanaal naast de smalle rivier de Somme. Vrij kort daarna word ik ingehaald door een fietser op een BMX-crosser. Die vraagt of hij met mij mee op mag fietsen. Zeker. Zijn naam is Christophe. Hij is treinconducteur en in zijn vrije tijd crost hij door de bossen, zo'n 5000 km per jaar. Hij wil alles weten van mijn reis. Hij rijdt zo'n 15 km met mij op en wijst me dan de weg verder. Bonne chance!

Mooie glooiende landschappen in de ochtendzon. Ik krijg zowaar veel plezier in het fietsen. Vele kleine Franse dorpjes gepasseerd. Gaat waarschijnlijk nog zo zijn gedurende honderden kilometers.
In Noyon de kathedraal bekeken en de middeleeuwse bibliotheek. Ook broodjes voor de lunch gehaald en die opgegeten in het bos op weg naar de Place d'Armistice (plek van de wapenstilstand 1914 - 1918). Dit is de plek waar de Duitsers op 11 november 1918 de capitulatie aan de geallieerden, voorgezeten door maarschalk Foch, tekenden. Op weg naar die plek rijdt er een tijdje een Fransman van mijn leeftijd op een racefiets met me op. Ook hij vraagt hoe en wat en ik vertel hem zo wat over mijn reis. O la la, Amsterdam, daar is hij ook geweest. (Ik vertel altijd dat ik uit Amsterdam vertrokken ben, Purmerend is toch wat minder bekend). Op het laatst wijst hij me de afslag naar de Place d'Armistice.

Daar aangekomen het museum bezocht. Buiten staat allerlei wapentuig opgesteld, binnen de treinwagon (restauratierijtuig) waarin in 1918 de Duitsers de overgave tekenden. Plus heel veel andere bezienswaardigheden. Overigens, deze treinwagon is niet de originele. Toen de Duitsers in 1940 Frankrijk versloegen, eiste Hitler dat de overgave van Frankrijk in dezelfde treinwagon op dezelfde plaats moest gebeuren. Hij kwam daar zelf naar toe met o.a. Göring om de Franse generaal Pétain de overgave te laten tekenen. Toen de Duitsers in 1944 aan de verliezende hand waren transporteerden zij de wagon naar Berlijn en in 1945 hebben ze hem verwoest. Nu staat er een identieke wagon in het museum.
Geen foto's maken zeggen de dames van de kassa. Natuurlijk toch gedaan. Zo iets historisch! Lopen op een plek waar al die oorlogsfiguren hebben gelopen. En op de paradelaan gefietst, waar in de loop der jaren al die (Franse) presidenten hebben gelopen bij herdenkingen. Laat je niet schieten.

Daarna naar Compiègne. Diverse B&B's gebeld in plaatsjes buiten Compiègne, maar geen gehoor gekregen. Dan maar voor de eerste keer in een gîte d'etape. Dat is een overnachtingshuis met bed en was- en kookgelegenheid. Deze is ingebouwd in de kerk van St. Lazarus.
Daar aangekomen wordt de deur opengedaan door ..... Joop! Nou ja. Er is ook nog een Nederlandse jongen van tegen de dertig, Pieter. Die heeft geen "credencial" (pelgrimspaspoort). Dus is de vraag of hij zal mogen overnachten.
Joop (die zegt 10 jaar jonger te zijn dan ik, maar dat moet ik nog zien) werpt zich op als zijn mentor. Later die avond blijkt dat Joop militair is geweest die in nog al wat Nederlandse missies uitgezonden is geweest. Na mij komt lopend een Australische dame van 50+. Zeer vermoeid. Ze is gestart in Leipzig en loopt zo'n 30 km per dag. Maar ze zegt dat ze nu toch stukken met de trein gaat doen, omdat het wel erg zwaar is. Daarna komen nog 2 Nederlandse vrouwen (50+, Ricky en Louise). Om half zes komt de dienstdoende beheerder van de gîte. Een zeer aardige Fransman die ook Duits, Engels een een paar worden Nederlands spreekt. Hij vertelt gelijk over de bevrijding van de Nederlander die al jaren in Mali gegijzeld wordt.
Hij int van iedereen €10 en geeft een mooi stempel in het pelgrimspaspoort.

Na douchen ga ik de stad in om dit verslag op internet te zetten. Lukt dus niet. Dan maar wat eten in café George en terug naar de gîte. Daar zijn de anderen ook en Joop deelt gul wijn uit aan iedereen. Genoeglijke afsluiting van de dag.

Lied van de dag: Band of Brothers / Soundtrack //

https://youtu.be/7uTAIpU0sa0