Dag 15 Antran-Chrx 110km/tot 1253km//24C-1BftNO
Door: Guus
Blijf op de hoogte en volg Guus
13 April 2015 | Frankrijk, Charroux
Antran - Charroux maandag 13 april 2015
Gebeurt wat je niet wilt dat gebeurt. Maar eerst ......
Madame van de gîte was vanochtend beter gehumeurd dan gisteren. Heeft een lekker ontbijtje klaargemaakt. Niet uitgebreid, maar veel lekkere jus d'orange. Mooi bijtijds om 09:00 uur vertrokken.
Het gaat allemaal lekker. Alleen moet ik wel mijn banden wat laten bijpompen. In Châtellerault wil een scooterwinkel het wel doen, maar geen passende aansluiting. Ik word verwezen naar een fietsenwinkel bij het zwembad. Vlot gevonden, maarrrrr maandags dicht. Nou ja, bij pompstation vlakbij dan maar wat water voor onderweg (want kraanwater veel chloorsmaak) plus wat biertjes voor vanavond gekocht. Ik wil naar Charroux, naar een gîte de St. Jacques, zo'n 100 km rijden. Is te doen.
Dan onderweg maar zien of er een pomp is. Ik passeer vandaag Poitiers, moet lukken.
Overigens, maandag is een dag dat de bakkers, waarvan er veel zijn in Frankrijk, dicht zijn. Ik heb vandaag op chocoladerepen geleefd.
Het rijden gaat prima, lekker zonnetje, wind deels mee. Poitiers ga ik niet bezoeken (stedenbezoek doe ik niet op de fiets) ik rijd er rustig doorheen. Aan het eind van Poitiers kom ik bovenop een heuvel, mooi plekje om een foto te maken.
Ik parkeer de fiets en maak een mooie overzichtsfoto van Poitiers. Ga terug naar fiets en dan $£¥#%^**+!! .... lekke voorband. Iets waarvan je hoopt dat het niet gebeurt (Jan had vorig jaar op zijn reis naar Compostela geen enkele lekke band).
Goed, ik weet wat me te doen staat. Alle bagage er af, fiets op zijkant gelegd en band gelicht. Er is een heel klein stukje metaal recht in de band gekomen. Ik peuter als eerst dat er uit. Dan ga ik op zoek naar gat in binnenband. Gevonden en geplakt. Band opnieuw opgelegd, pompen. Schiet niet op met dat pompje. Dan, ik zit in een parkje voor een paar huizen, stopt er een auto en een jongeman stapt uit. Hij kijkt over de bosjes wat die kerel daar aan het doen is. Ik leg het hem uit en vraag of hij wellicht een goede pomp heeft. Inderdaad, in zijn garage wat verderop. Gaat hij halen. Hij komt terug met een echte pomp plus bandenpleisters met solutie en een roestige Bahco. We pompen de band op en dan ..... ssssssss. Is niet goed, zegt hij (uiteraard gaat alles in het Frans). Opnieuw band er af en ..... pleister heeft het niet gehouden. Hij vraagt of ik wellicht een nieuwe binnenband heb. Heb ik! Twee zelfs. Dan moet voorwiel er uit. Hmmmmmm is wel uitvalnaaf maar zit nogal stevig vast Tony, want zo heet hij hoor ik als we elkaar voorstellen, is een nogal sterke jongeman met kaalgeschoren hoofd en tatoeages over hele rechterarm, weet wel raad. Hij rommelt wat met de Bahco en zie, het voorwiel komt er uit. Ik pak een nieuwe binnenband en Tony legt hem er in. Vervolgens zetten we gezamenlijk het voorwiel er weer in, zij het dat ik alleen het contactje van de naafdynamo verbind en hij de rest doet. Dan zit alles weer en pomp IK de band stevig op. Et voilá!!
Ik bedank Tony ten zeerste. Graag gedaan etc zegt hij. Vervolgens geeft hij me zijn bandenpleisters plus solutie (want dat had ik er niet op gedaan, want niet in doosje!) plus de Bahco (altijd bij je hebben zegt hij). Ik zet hem met huis op achtergrond op foto. Vervolgens nemen we afscheid en ga ik verder. Maar dat alles heeft ruim een uur gekost. Nu is het de vraag of ik op tijd ben om de sleutel van de gîte te vragen in Charroux.
Ik rijd stevig door met hulp vriendje Bosch en langs hele lange velden koolzaad. Wat ruikt dat toch lekker, beetje bloemig met koolgeur. Is uiteindelijk toch wel een end zeg. Ik kom om 17:45 uur is kwartier te laat aan bij de Mairie (gemeentehuis) waar de info over sleutel gîte is. Wat nu?
Ik spreek op marktje een dame van ruim 70 aan met de vraag of zij weet waar de gîte is. Mais bien sûr (zeker wel) zegt zij. Huh? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Zij kent namelijk de dame die het beheert. Rij maar achter me aan naar de kerk, want daar is het. Aldaar stellen we ons aan elkaar voor. Madame Louise, enchantée (aangenaam). Daar stelt zij me voor aan madame Annemarie. Die zegt me dat ik naar Bar Tabac stukje terug moet om een ticket te halen, te betalen (€7!) en met ticket plus sleutel moet terugkomen. Aldus geschiedt, waarbij ik in de bar nog wel snel een ijskoud biertje neem. Daarna naar gîte waar madame Annemarie me opwacht en alles uitlegt. Het is een heel oud gebouw (ik plaats wat foto's) waar zo'n 6 pelgrims kunnen slapen. Ik ben de enige.
Als zij vertrokken is spreekt uit het tegenoverliggende huis een Engelsman me aan. Zomaar een praatje over en weer, waar kom je vandaan en zo.
Ik installeer me, douche en eet wat (er is een keuken om wat eten te koken) en kleed me om om nog even het dorp te verkennen. Doe ik en daarna naar enige open bar voor biertje. Daar zit die Engelsman met vrouw weer. Groeten en ik ga naar binnen voor biertje en vraag of ze Wifi hebben. Inderdaad en zie, het is een Engelse kroeg, the Green Man. Met Wifi. Vandaar dit verhaal nu. Met bier in glazen van Engelse pint. Heerlijk koel.
Tja, een bijzondere dag toch wel.
Lied van de dag: Nothing Else Matters / Metallica //
https://youtu.be/Tj75Arhq5ho
Gebeurt wat je niet wilt dat gebeurt. Maar eerst ......
Madame van de gîte was vanochtend beter gehumeurd dan gisteren. Heeft een lekker ontbijtje klaargemaakt. Niet uitgebreid, maar veel lekkere jus d'orange. Mooi bijtijds om 09:00 uur vertrokken.
Het gaat allemaal lekker. Alleen moet ik wel mijn banden wat laten bijpompen. In Châtellerault wil een scooterwinkel het wel doen, maar geen passende aansluiting. Ik word verwezen naar een fietsenwinkel bij het zwembad. Vlot gevonden, maarrrrr maandags dicht. Nou ja, bij pompstation vlakbij dan maar wat water voor onderweg (want kraanwater veel chloorsmaak) plus wat biertjes voor vanavond gekocht. Ik wil naar Charroux, naar een gîte de St. Jacques, zo'n 100 km rijden. Is te doen.
Dan onderweg maar zien of er een pomp is. Ik passeer vandaag Poitiers, moet lukken.
Overigens, maandag is een dag dat de bakkers, waarvan er veel zijn in Frankrijk, dicht zijn. Ik heb vandaag op chocoladerepen geleefd.
Het rijden gaat prima, lekker zonnetje, wind deels mee. Poitiers ga ik niet bezoeken (stedenbezoek doe ik niet op de fiets) ik rijd er rustig doorheen. Aan het eind van Poitiers kom ik bovenop een heuvel, mooi plekje om een foto te maken.
Ik parkeer de fiets en maak een mooie overzichtsfoto van Poitiers. Ga terug naar fiets en dan $£¥#%^**+!! .... lekke voorband. Iets waarvan je hoopt dat het niet gebeurt (Jan had vorig jaar op zijn reis naar Compostela geen enkele lekke band).
Goed, ik weet wat me te doen staat. Alle bagage er af, fiets op zijkant gelegd en band gelicht. Er is een heel klein stukje metaal recht in de band gekomen. Ik peuter als eerst dat er uit. Dan ga ik op zoek naar gat in binnenband. Gevonden en geplakt. Band opnieuw opgelegd, pompen. Schiet niet op met dat pompje. Dan, ik zit in een parkje voor een paar huizen, stopt er een auto en een jongeman stapt uit. Hij kijkt over de bosjes wat die kerel daar aan het doen is. Ik leg het hem uit en vraag of hij wellicht een goede pomp heeft. Inderdaad, in zijn garage wat verderop. Gaat hij halen. Hij komt terug met een echte pomp plus bandenpleisters met solutie en een roestige Bahco. We pompen de band op en dan ..... ssssssss. Is niet goed, zegt hij (uiteraard gaat alles in het Frans). Opnieuw band er af en ..... pleister heeft het niet gehouden. Hij vraagt of ik wellicht een nieuwe binnenband heb. Heb ik! Twee zelfs. Dan moet voorwiel er uit. Hmmmmmm is wel uitvalnaaf maar zit nogal stevig vast Tony, want zo heet hij hoor ik als we elkaar voorstellen, is een nogal sterke jongeman met kaalgeschoren hoofd en tatoeages over hele rechterarm, weet wel raad. Hij rommelt wat met de Bahco en zie, het voorwiel komt er uit. Ik pak een nieuwe binnenband en Tony legt hem er in. Vervolgens zetten we gezamenlijk het voorwiel er weer in, zij het dat ik alleen het contactje van de naafdynamo verbind en hij de rest doet. Dan zit alles weer en pomp IK de band stevig op. Et voilá!!
Ik bedank Tony ten zeerste. Graag gedaan etc zegt hij. Vervolgens geeft hij me zijn bandenpleisters plus solutie (want dat had ik er niet op gedaan, want niet in doosje!) plus de Bahco (altijd bij je hebben zegt hij). Ik zet hem met huis op achtergrond op foto. Vervolgens nemen we afscheid en ga ik verder. Maar dat alles heeft ruim een uur gekost. Nu is het de vraag of ik op tijd ben om de sleutel van de gîte te vragen in Charroux.
Ik rijd stevig door met hulp vriendje Bosch en langs hele lange velden koolzaad. Wat ruikt dat toch lekker, beetje bloemig met koolgeur. Is uiteindelijk toch wel een end zeg. Ik kom om 17:45 uur is kwartier te laat aan bij de Mairie (gemeentehuis) waar de info over sleutel gîte is. Wat nu?
Ik spreek op marktje een dame van ruim 70 aan met de vraag of zij weet waar de gîte is. Mais bien sûr (zeker wel) zegt zij. Huh? De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Zij kent namelijk de dame die het beheert. Rij maar achter me aan naar de kerk, want daar is het. Aldaar stellen we ons aan elkaar voor. Madame Louise, enchantée (aangenaam). Daar stelt zij me voor aan madame Annemarie. Die zegt me dat ik naar Bar Tabac stukje terug moet om een ticket te halen, te betalen (€7!) en met ticket plus sleutel moet terugkomen. Aldus geschiedt, waarbij ik in de bar nog wel snel een ijskoud biertje neem. Daarna naar gîte waar madame Annemarie me opwacht en alles uitlegt. Het is een heel oud gebouw (ik plaats wat foto's) waar zo'n 6 pelgrims kunnen slapen. Ik ben de enige.
Als zij vertrokken is spreekt uit het tegenoverliggende huis een Engelsman me aan. Zomaar een praatje over en weer, waar kom je vandaan en zo.
Ik installeer me, douche en eet wat (er is een keuken om wat eten te koken) en kleed me om om nog even het dorp te verkennen. Doe ik en daarna naar enige open bar voor biertje. Daar zit die Engelsman met vrouw weer. Groeten en ik ga naar binnen voor biertje en vraag of ze Wifi hebben. Inderdaad en zie, het is een Engelse kroeg, the Green Man. Met Wifi. Vandaar dit verhaal nu. Met bier in glazen van Engelse pint. Heerlijk koel.
Tja, een bijzondere dag toch wel.
Lied van de dag: Nothing Else Matters / Metallica //
https://youtu.be/Tj75Arhq5ho
-
13 April 2015 - 22:21
Jorrit, Kristy & Mia:
Vol spanning je verhaal gelezen. Wat een mazzel heb je toch. Geniet van je avond. -
13 April 2015 - 23:15
Joop:
Guus, je bent al op de helft van je tocht en je beleeft de grote avonturen. Wat een belevenissen. We lezen de verslagen direct en morgen vertellen op de bridgeclub hoever je bent en verdere zaken. Succes!
-
13 April 2015 - 23:36
Jan:
Je hebt het nu zelf ervaren. Als de nood hoog is; blijkt er altijd wel iets of iemand te zijn, die je te hulp schiet. Dat is inherent aan het pelgrim zijn op een camino-route. Vorig jaar heb ik vanwege het warme weer een stop gemaakt in Charroux. Op een terras van een bar-tabac annex kroeg een biertje gedronken. De eigenaar was een Engelsman en z'n vrouw -waarmee ik nog een praatje heb gemaakt - had een soort souvenirwinkel ernaast. Misschien waren het dezelfde mensen, die jij hebt ontmoet(?).
Trouwens weet je dat Charroux wereldwijd bekend is om z'n mosterd.
-
14 April 2015 - 08:34
Anneke:
Wie goed doet goed ontmoet! -
14 April 2015 - 12:30
Caroline:
Goed zeg, et voilá, voor alles is een oplossing! Fijne dagen. -
14 April 2015 - 14:36
Menno:
Hoi Guus, Ik lees alleen maar over bier! Drinken ze in La douce France geen wijn meer? Of ben je na zo'n dagje fietsen daar toch te dorstig voor? Menno
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
