Dag 30 VilfrdB-Sarr 78km/ tot 2503km//13C-3BftZW
Door: Guus
Blijf op de hoogte en volg Guus
28 April 2015 | Spanje, Sarria
Villafranca del Bierzo - Sarria dinsdag 28 april 2015
Vanochtend fris bij vertrek. Is 5C, maar wordt in de loop van de dag warmer, kouder (5C bij top) en weer warmer tot 13C.
Het is vandaag weer een dag van ontmoetingen. Na het verlaten van het dorp rijd ik na 4 kilometer 2 jongens, ook op de route, achterop. Na begroeting blijken het Spanjaarden te zijn. Ik vertel mijn relaas en zij het hunne. Ze heten Daniël en Fran, zijn afkomstig uit en ook gaan fietsen uit Sevilla. Ze zijn half de twintig en zijn nog aan het studeren. Want gauw afstuderen heeft geen zin omdat er toch geen werk is. En als er al werk is moeten ze het doen met €4 tot €5 per uur. De werkgevers, door hen piratos (schurken) genoemd, maken gewoon gebruik van de economisch slechte situatie. Werken en rijden zo een tijdje. Op een gegeven moment moeten we even kijken hoe we moeten rijden. Daniël raadpleegt een opschrijfboekje, ze hebben geen kaart (en slapen trouwens in albergues en hebben daarom wel een slaapzak bij zich). We gaan toch maar mijn routeboek raadplegen om er uit te komen. Na een kilometer of 5 begint het te stijgen en heb ik wat moeite om hen bij te houden (want ik gebruik alleen accu als het echt nodig is). Ik zeg dat ze door kunnen rijden en we nemen afscheid. Echter, 6 kilometer verderop zie ik ze staan bij een koffietentje. Ik passeer, zwaai en heb ze niet meer teruggezien.
De klim is (ook vanwege het weer; het is redelijk zonnig, weinig wind) heel anders dan gisteren. Hoewel ik bijna net zo hoog moet (tot ruim 1300 meter) is het een veel geleidelijker aanloop naar de top. Uiteindelijk is die aanloop 28 kilometer lang en op bepaalde steile stukken heb ik echt vriendje Bosch nodig. Maar deze 2 bulten (want moet de Porto de Pedrafita = Alto do Cebreiro en de Porto El Poyo = Alto do Poio over) zijn beter te behappen. Tijdens de klim (en dan rijd je niet harder dan 9 tot 10 km) komt van de andere kant van de weg een oudere man naar me toe en steekt zijn hand op. Hij begint een heel verhaal in het Spaans, waarvan ik flarden opvang, maar aan het meeste kan ik geen touw vastknopen. Ik zeg dat ik uit Holland kom. Aha, hij begint weer een heel verhaal dat er op neerkomt dat vrienden van hem in Holland hebben gewerkt in de Ferrovia? Ferreria? Ik denk dat hij bedoelt bij de Hoogovens in IJmuiden. Daar hebben in de jaren zestig veel Spanjaarden gewerkt. Ach, wat doet het er ook toe. Met een stevige handdruk nemen we afscheid.
Na de top van de Pedrafita is het een kilometer of 10 (eerst dalen, dan weer klimmen) naar de Poio. Tijdens die klim zie ik in de verte een fietser met een geel jack voor me. Ik nader gestaag, maar voordat ik bij hem ben word ik gepasseerd door een busje met Nederlands kenteken. Dat blijft even bij die fietser en rijdt dan door. Ik passeer hem en zeg: de bezemwagen laat je achter. Hij grijnst eens vermoeid en ik rijd door. Verderop na enkele bochten komt de top in zicht. Daar staat dat busje en iemand midden op de weg om de fietser met het gele jack te zien aankomen. Ik kom boven en ....... het zijn de mannen uit Stolwijk / Reeuwijk van een paar dagen terug.
Ik stap af en maak weer praatje met hen. Nu staat ook de chauffeur van het busje er bij en de man, die op de vouwfiets deze tocht maakt (Rob geheten en komt uit Den Haag). Ik vraag hoe hij dat presteert. Nou ja jongen, het is een Brompton, de Mercedes onder de vouwfietsen. Hij inspecteert mijn fiets en ook de motor. Hij dacht dat een Yamaha was, maar ziet dat het een Bosch is. Ook goed. Hij zegt dat hij zelf zulke motoren onder Brompton vouwfietsen bouwt. Hij biedt ze te koop aan op Marktplaats (er is er nog een te koop, rose van kleur). Ideaal, zegt hij, kan zo mee in de auto en ook in de trein. Bedankt, ik ben voorzien. Ondertussen is ook hun laatste man (in geel jack) boven en gaan zij door. De chauffeur en ik kletsen nog wat na (busje is ook van die Rob, die slaapt daar 's nachts in) en hijzelf is gevraagd om als rijder van de bagagewagen mee te gaan. Het zijn op 1 na allemaal pensionado's en ze hebben elkaar via via ontmoet. Afscheid genomen en wie weet tot ziens in Compostela.
Daarna (na eerst zo'n 30 kilometer stijgen) volgt nu zo'n 30 kilometer dalen. Dat is ook wel een ervaring zeg. Ik moet af en toe stevig in de remmen. Maar alles gaat goed, je leert het wel om niet te hard te gaan. Uiteindelijk tamelijk vroeg (15:00 uur) in Sarria. Ik ga daar naar het door Jan geselecteerde hotel (Mar de Plata). Is wel makkelijk zeg, alleen maar even telefoneren en je hebt (evenals in Astorga) een goed onderkomen.
Na opfrissen wandeling door Sarria gemaakt. Nou, daar is echt niks aan. Vandaag dus echt Galicië binnengereden. Daar ligt ook het eindpunt van de trip. Dus lied Volver Volver (= terugkeer toch?) klinkt in mijn hoofd.
Lied van de dag: Volver Volver / La hija del marachi //
https://youtu.be/jXdao5cWkC8
Vanochtend fris bij vertrek. Is 5C, maar wordt in de loop van de dag warmer, kouder (5C bij top) en weer warmer tot 13C.
Het is vandaag weer een dag van ontmoetingen. Na het verlaten van het dorp rijd ik na 4 kilometer 2 jongens, ook op de route, achterop. Na begroeting blijken het Spanjaarden te zijn. Ik vertel mijn relaas en zij het hunne. Ze heten Daniël en Fran, zijn afkomstig uit en ook gaan fietsen uit Sevilla. Ze zijn half de twintig en zijn nog aan het studeren. Want gauw afstuderen heeft geen zin omdat er toch geen werk is. En als er al werk is moeten ze het doen met €4 tot €5 per uur. De werkgevers, door hen piratos (schurken) genoemd, maken gewoon gebruik van de economisch slechte situatie. Werken en rijden zo een tijdje. Op een gegeven moment moeten we even kijken hoe we moeten rijden. Daniël raadpleegt een opschrijfboekje, ze hebben geen kaart (en slapen trouwens in albergues en hebben daarom wel een slaapzak bij zich). We gaan toch maar mijn routeboek raadplegen om er uit te komen. Na een kilometer of 5 begint het te stijgen en heb ik wat moeite om hen bij te houden (want ik gebruik alleen accu als het echt nodig is). Ik zeg dat ze door kunnen rijden en we nemen afscheid. Echter, 6 kilometer verderop zie ik ze staan bij een koffietentje. Ik passeer, zwaai en heb ze niet meer teruggezien.
De klim is (ook vanwege het weer; het is redelijk zonnig, weinig wind) heel anders dan gisteren. Hoewel ik bijna net zo hoog moet (tot ruim 1300 meter) is het een veel geleidelijker aanloop naar de top. Uiteindelijk is die aanloop 28 kilometer lang en op bepaalde steile stukken heb ik echt vriendje Bosch nodig. Maar deze 2 bulten (want moet de Porto de Pedrafita = Alto do Cebreiro en de Porto El Poyo = Alto do Poio over) zijn beter te behappen. Tijdens de klim (en dan rijd je niet harder dan 9 tot 10 km) komt van de andere kant van de weg een oudere man naar me toe en steekt zijn hand op. Hij begint een heel verhaal in het Spaans, waarvan ik flarden opvang, maar aan het meeste kan ik geen touw vastknopen. Ik zeg dat ik uit Holland kom. Aha, hij begint weer een heel verhaal dat er op neerkomt dat vrienden van hem in Holland hebben gewerkt in de Ferrovia? Ferreria? Ik denk dat hij bedoelt bij de Hoogovens in IJmuiden. Daar hebben in de jaren zestig veel Spanjaarden gewerkt. Ach, wat doet het er ook toe. Met een stevige handdruk nemen we afscheid.
Na de top van de Pedrafita is het een kilometer of 10 (eerst dalen, dan weer klimmen) naar de Poio. Tijdens die klim zie ik in de verte een fietser met een geel jack voor me. Ik nader gestaag, maar voordat ik bij hem ben word ik gepasseerd door een busje met Nederlands kenteken. Dat blijft even bij die fietser en rijdt dan door. Ik passeer hem en zeg: de bezemwagen laat je achter. Hij grijnst eens vermoeid en ik rijd door. Verderop na enkele bochten komt de top in zicht. Daar staat dat busje en iemand midden op de weg om de fietser met het gele jack te zien aankomen. Ik kom boven en ....... het zijn de mannen uit Stolwijk / Reeuwijk van een paar dagen terug.
Ik stap af en maak weer praatje met hen. Nu staat ook de chauffeur van het busje er bij en de man, die op de vouwfiets deze tocht maakt (Rob geheten en komt uit Den Haag). Ik vraag hoe hij dat presteert. Nou ja jongen, het is een Brompton, de Mercedes onder de vouwfietsen. Hij inspecteert mijn fiets en ook de motor. Hij dacht dat een Yamaha was, maar ziet dat het een Bosch is. Ook goed. Hij zegt dat hij zelf zulke motoren onder Brompton vouwfietsen bouwt. Hij biedt ze te koop aan op Marktplaats (er is er nog een te koop, rose van kleur). Ideaal, zegt hij, kan zo mee in de auto en ook in de trein. Bedankt, ik ben voorzien. Ondertussen is ook hun laatste man (in geel jack) boven en gaan zij door. De chauffeur en ik kletsen nog wat na (busje is ook van die Rob, die slaapt daar 's nachts in) en hijzelf is gevraagd om als rijder van de bagagewagen mee te gaan. Het zijn op 1 na allemaal pensionado's en ze hebben elkaar via via ontmoet. Afscheid genomen en wie weet tot ziens in Compostela.
Daarna (na eerst zo'n 30 kilometer stijgen) volgt nu zo'n 30 kilometer dalen. Dat is ook wel een ervaring zeg. Ik moet af en toe stevig in de remmen. Maar alles gaat goed, je leert het wel om niet te hard te gaan. Uiteindelijk tamelijk vroeg (15:00 uur) in Sarria. Ik ga daar naar het door Jan geselecteerde hotel (Mar de Plata). Is wel makkelijk zeg, alleen maar even telefoneren en je hebt (evenals in Astorga) een goed onderkomen.
Na opfrissen wandeling door Sarria gemaakt. Nou, daar is echt niks aan. Vandaag dus echt Galicië binnengereden. Daar ligt ook het eindpunt van de trip. Dus lied Volver Volver (= terugkeer toch?) klinkt in mijn hoofd.
Lied van de dag: Volver Volver / La hija del marachi //
https://youtu.be/jXdao5cWkC8
-
28 April 2015 - 21:23
Joop:
Nou Guus, dat worden de laatste loodjes. Het is op het eind toch nog wel zwaar. We genieten elke dag weer van je verslagen. We gaan het nog missen.
Bij het bridgen zijn we na Onno tweede geworden en dus weer promotie naar de À. Maar dat is pas in September. Veel succes verder. -
28 April 2015 - 22:12
Anke:
Ik lees je verhalen met een grote glimlach op mijn gezicht.
Nog even knallen en dan zit je pelgrimstocht er op.
Ik hoop dat de reis je tot veel nieuwe inzichten heeft gebracht. Een ervaring die je nooit zal vergeten iig. -
28 April 2015 - 22:30
Onno:
We lezen je verslagen elke dag met heel veel plezie en grote bewondering. Nog een paar dagen de goede kant op fietsen en.......halleluja! Het goede nieuws heeft Joop al vermeld. -
28 April 2015 - 23:07
Hans:
Het is bijna niet te geloven; het gemak waarmee je deze route aflegt. We moeten er binnenkort lang over praten welk een inspanning je je getroost hebt, ogenschijnlijk zonder veel problemen. De mede mens kan daar veel van leren.
Bij het lied van heden heb ik geen associatie; bij de vorige liederen wel.
Vandaag asperges gegeten; zijn die aldaar reeds te steken? Meer iets van de koude grond?
Groetend,
Hans.
-
28 April 2015 - 23:17
Jan:
Guus, het eind is in zicht. Geweldige prestatie, we genieten van je verslag. Nog even doorbijten!
Groet, Lia & Jan -
29 April 2015 - 08:56
Rob En Nell:
Guus, je hebt nu wel een paar biertjes verdiend hoor na zo'n zware etappe!
Geweldig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
