Dag 18 StEm-Cdlc 72 km/tot 1498km//16C-1BftZW
Door: Guus
Blijf op de hoogte en volg Guus
16 April 2015 | Frankrijk, Puisseguin
Saint Emilion - Cadillac donderdag 16 april 2015
Ik ben opgenomen in een psychiatrische inrichting. Maar daarover later meer.
Vanochtend vertrokken met bewolkt weer. Wel aangenaam moet ik zeggen na al die zon. Goed geslapen en uitgerust in Natur'Hotel in Ménesplet. Lekker ritje volgens boekje.
Vandaag is het de dag van de vogels. Eerst zie ik een grote vogel met zijn poten gestrekt naar achter over de wijngaarden vliegen. Een reiger, denk ik, maar nee het is een ooievaar. Verderop in het bos een, ik weet het bijna zeker, koekoek. Een grote bruin / beige vogel met uitgestrekte vleugels. Lijkt op een Vlaamse gaai, maar is het zeker niet. En wat verderop zweeft een roofvogel. Tja, zeg het maar, donker met wijde vleugels en een kop zonder (lijkt het) nek. Buizerd?
Maar meer is het vandaag de dag van de wijngaarden. Ik verlaat de Dordogne en kom in de wijnstreken van de Bordeaux aan. Overal zie je de wijnstokken de eerste scheuten ranken (zelf onderweg bedacht). Het zijn nu nog knoestige stronken met dus een vleugje groen. Over zes maanden moet dat allemaal volhangen met druiventrossen. En niet de minste wijnen komen uit deze streek. Het gaat hier om Pisseguin , St. Georges en St. Emillion. Overal waar ik langs rijd zie ik de ene grand cru na de andere. Voor wijnliefhebbers moet het paradijs hier op aarde zijn neergedaald. Maar ja, de pélegrin, de pelgrim, de reiziger (hier ook wel Compostaire genoemd, Compostelaganger) kan zich daar natuurlijk niet aan gaan laven. Ook al wordt hij overal uitgenodigd voor dégustation (proeverij) en vente direct (verkoop ter plekke). Niet te doen (want proeven zakt in de benen) en niet mee te slepen op de fiets.
Dus alleen een lange tussenstop in St. Emilion zelf. Het toeristenseizoen begint hier op gang te komen. Het stadje is oud, heeft veel geschiedenis en ziet er monumentaal uit.
Daarna reis voortgezet naar Cadillac. De bewolking wordt donkerder en jawel, 6 kilometer vóór Cadillac barst de bui los. Eerst even schuilen onder bomen, maar het houdt niet op. Dan maar regenkleding aan en nog klein half uurtje door regen.
In Cadillac ga ik naar het office du tourisme. Want volgens de gids moet je je daar aanmelden voor toegang tot de gîte. Het blijkt dat die gehuisvest is in de psychiatrische inrichting ter plekke. Ik ben niet alleen vandaag, maar van dit jaar de eerste. Ik meld mij bij de portier van de inrichting (zelfs die heeft een witte jas aan) en verricht met hem de nodige formaliteiten. In ruil voor mijn credencial (pelgrimspaspoort) krijg ik de sleutel en loopt hij met een Tefal waterkoker met me mee (ook loopt er een jongen van rond de 30 jaar mee op). De portier leidt me naar een van de twee cellen, die de inrichting uit traditie beschikbaar houdt voor Compostelagangers. Er staat een (ziekenhuis)bed in met zo'n matras met zeil er om heen. Verder liggen er schone lakens, kussensloop, handdoeken, washand gereed. Ook staat er een doos met inhoud, een broodmaaltijd voor deze avond en voor morgenochtend, klaar. Ernaast is een toilet met wastafel. En dat alles voor de som van €0. Zero, nothing, niente lire. Nu vraag ik je! De portier duidt een en ander en zegt dat ik morgenochtend mijn credencial weer terugkrijg als ik de sleutel inlever. Mais bien sûr.
De jongen blijft nog even bij me. Hij kent enkele woordjes Duits en vindt het leuk als ik daar op reageer. Hij laat me zijn motor zien (een 500 cc Gilera), waar hij vanavond weer mee naar huis gaat. Ik schat in dat hij ambulante behandeling heeft. Nadat ik me ben gaan installeren loopt hij urenlang rond op het terrein te telefoneren. Wel geeft hij nog even aan waar de plaatselijke fiets- en motorwinkel is. Ik laat daar even mijn bandenspanning meten en bijblazen (niet vergeten!) en betaal daarvoor €1 aan het kleine zoontje van 3 van de fietsenman.
Teruggekomen bel ik, aan de hand van een briefje dat in de cel hangt, naar chambre d'hôte in Labouheyre om voor morgen een kamer te reserveren. Geen gehoor, laat telefoonnummer achter en word binnen kwartier teruggebeld. Désoleée (sorry) alles bezet, maar de man geeft me naam en nummer van hotel in die plaats. Die bel ik en een plekje voor morgen is gereserveerd.
Na wassen, half uurtje tukken en eten van de zaak en van mezelf, ga ik Cadillac verkennen en kom terecht in de kroeg, waar ze volgens het meisje van de VVV "onde Wifi libre" = free Wifi hebben.
Lied van de dag: Tu t'en vas / Alain Barriere & Noelle Cordier //
https://youtu.be/Mg6y4O-m7Zc
Ik ben opgenomen in een psychiatrische inrichting. Maar daarover later meer.
Vanochtend vertrokken met bewolkt weer. Wel aangenaam moet ik zeggen na al die zon. Goed geslapen en uitgerust in Natur'Hotel in Ménesplet. Lekker ritje volgens boekje.
Vandaag is het de dag van de vogels. Eerst zie ik een grote vogel met zijn poten gestrekt naar achter over de wijngaarden vliegen. Een reiger, denk ik, maar nee het is een ooievaar. Verderop in het bos een, ik weet het bijna zeker, koekoek. Een grote bruin / beige vogel met uitgestrekte vleugels. Lijkt op een Vlaamse gaai, maar is het zeker niet. En wat verderop zweeft een roofvogel. Tja, zeg het maar, donker met wijde vleugels en een kop zonder (lijkt het) nek. Buizerd?
Maar meer is het vandaag de dag van de wijngaarden. Ik verlaat de Dordogne en kom in de wijnstreken van de Bordeaux aan. Overal zie je de wijnstokken de eerste scheuten ranken (zelf onderweg bedacht). Het zijn nu nog knoestige stronken met dus een vleugje groen. Over zes maanden moet dat allemaal volhangen met druiventrossen. En niet de minste wijnen komen uit deze streek. Het gaat hier om Pisseguin , St. Georges en St. Emillion. Overal waar ik langs rijd zie ik de ene grand cru na de andere. Voor wijnliefhebbers moet het paradijs hier op aarde zijn neergedaald. Maar ja, de pélegrin, de pelgrim, de reiziger (hier ook wel Compostaire genoemd, Compostelaganger) kan zich daar natuurlijk niet aan gaan laven. Ook al wordt hij overal uitgenodigd voor dégustation (proeverij) en vente direct (verkoop ter plekke). Niet te doen (want proeven zakt in de benen) en niet mee te slepen op de fiets.
Dus alleen een lange tussenstop in St. Emilion zelf. Het toeristenseizoen begint hier op gang te komen. Het stadje is oud, heeft veel geschiedenis en ziet er monumentaal uit.
Daarna reis voortgezet naar Cadillac. De bewolking wordt donkerder en jawel, 6 kilometer vóór Cadillac barst de bui los. Eerst even schuilen onder bomen, maar het houdt niet op. Dan maar regenkleding aan en nog klein half uurtje door regen.
In Cadillac ga ik naar het office du tourisme. Want volgens de gids moet je je daar aanmelden voor toegang tot de gîte. Het blijkt dat die gehuisvest is in de psychiatrische inrichting ter plekke. Ik ben niet alleen vandaag, maar van dit jaar de eerste. Ik meld mij bij de portier van de inrichting (zelfs die heeft een witte jas aan) en verricht met hem de nodige formaliteiten. In ruil voor mijn credencial (pelgrimspaspoort) krijg ik de sleutel en loopt hij met een Tefal waterkoker met me mee (ook loopt er een jongen van rond de 30 jaar mee op). De portier leidt me naar een van de twee cellen, die de inrichting uit traditie beschikbaar houdt voor Compostelagangers. Er staat een (ziekenhuis)bed in met zo'n matras met zeil er om heen. Verder liggen er schone lakens, kussensloop, handdoeken, washand gereed. Ook staat er een doos met inhoud, een broodmaaltijd voor deze avond en voor morgenochtend, klaar. Ernaast is een toilet met wastafel. En dat alles voor de som van €0. Zero, nothing, niente lire. Nu vraag ik je! De portier duidt een en ander en zegt dat ik morgenochtend mijn credencial weer terugkrijg als ik de sleutel inlever. Mais bien sûr.
De jongen blijft nog even bij me. Hij kent enkele woordjes Duits en vindt het leuk als ik daar op reageer. Hij laat me zijn motor zien (een 500 cc Gilera), waar hij vanavond weer mee naar huis gaat. Ik schat in dat hij ambulante behandeling heeft. Nadat ik me ben gaan installeren loopt hij urenlang rond op het terrein te telefoneren. Wel geeft hij nog even aan waar de plaatselijke fiets- en motorwinkel is. Ik laat daar even mijn bandenspanning meten en bijblazen (niet vergeten!) en betaal daarvoor €1 aan het kleine zoontje van 3 van de fietsenman.
Teruggekomen bel ik, aan de hand van een briefje dat in de cel hangt, naar chambre d'hôte in Labouheyre om voor morgen een kamer te reserveren. Geen gehoor, laat telefoonnummer achter en word binnen kwartier teruggebeld. Désoleée (sorry) alles bezet, maar de man geeft me naam en nummer van hotel in die plaats. Die bel ik en een plekje voor morgen is gereserveerd.
Na wassen, half uurtje tukken en eten van de zaak en van mezelf, ga ik Cadillac verkennen en kom terecht in de kroeg, waar ze volgens het meisje van de VVV "onde Wifi libre" = free Wifi hebben.
Lied van de dag: Tu t'en vas / Alain Barriere & Noelle Cordier //
https://youtu.be/Mg6y4O-m7Zc
-
16 April 2015 - 22:42
Patrick:
En nu morgen de hele dag Crazy van Patsy Cline zingen. Goed bezig, Guus! -
17 April 2015 - 00:50
Jan:
Hoe staat het met de stempels? 'k Ben benieuwd hoe je de doortocht door Les Landes zult ervaren. Als je door Moustey komt; haal een stempel in het winkeltje tegenover de kerk. Een goede voortzetting van je reis. -
17 April 2015 - 04:38
Dineke Brun:
My first day looking at your blog, fantastic,way to go Guus. I have been thinking about it for years, you are doing it, very inspiring, think I prefer the bike too. Maybe Anneke and me next year, lol. Greetings from Vancouver Island! -
17 April 2015 - 08:33
Jorrit, Kristy & Mia:
Zo, dan zul je nu toch wel denken dat je alles al hebt meegemaakt. ;) -
17 April 2015 - 11:47
Menno:
Hoi Guus, nog even en dan ben je Frankrijk al weer uit. Je gaat (te) snel! Ben benieuwd of je route via de Pyreneeën loopt of via Les Landes. Daar is het mooi vlak en kun je fantastisch fietsen over aparte fietspaden dwars door de eindeloze bossen. Menno
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
