Dag 19 Cdlc-Lbhr 84km/tot 1582km//13C-2BftZW

Cadillac - Labouheyre vrijdag 17 april 2015
Alles meegemaakt? Nee, vandaag vertrokken met regen en dat heeft tot de middag geduurd. Gelijk regenjas, regenbroek en overschoenen aangetrokken. Rijdt wat minder soepel, maar toch wel te doen.

Vanaf nu ga ik Les Landes in. Dat wordt 2 dagen door een gebied van voornamelijk naaldbossen over lange rechte wegen met af en toe stukken open gebied. Ook wel open gebied ontstaan door brand. Eerlijk gezegd vind ik het best wel aardig. Het lijkt wat op de Veluwe, of ook wel het duingebied maar dan heel uitgestrekt.
Stuk minder dorpjes dan eerder. Ze liggen hier veel verder uit elkaar.

Rond 13:00 uur stap ik af om te lunchen. Het is dan ook droog geworden, dus overschoenen en regenbroek gaan uit. Regenjas ook voor de pauze, maar zal ik straks weer aantrekken.
Tijdens het eten hoor ik Woody Woodpecker (specht) regelmatig. Ook zie ik verderop een sanglier (everzwijn) het pad kruisen. Beest ziet mij niet. Ik ben dus toch in het land van Asterix en Obelix, maar toch zal ik vanavond geen everzwijn eten.

Om 15:00 uur al bereik ik Labouheyre. De madame van hotel Brémontier ontvangt mij en leidt mij met fiets en al naar de afdeling van het hotel voor passanten zoals ik. Ze zegt (ik zweer het) dat ze om dix-sept heure (= 17:00 uur) weer aanwezig zal zijn, nu vertrekt ze.
Ik ga douchen en was tegelijk wat kleding. Daarna ga ik om 17:00 uur kijken of ze restaurant al heeft geopend. Nee dus. Dan maar rondje door stadje. Ziet er best leuk uit. Om 18:00 uur op terras gaan zitten en wat gaan lezen, niemand in restaurant aanwezig. Tegen 19:00 uur vraag ik me af of ik in de verkeerde film ben terechtgekomen. Ik ga naar mijn kamer en bel madame. Mais monsieur, ik had toch gezegd 19:00 uur? Ik kom er nu aan. Nou ja.

Ik ga mijn kamer uit en jawel, daar is ze. Neemt u plaats en wat wilt u drinken, dan ga ik ondertussen eten voorbereiden. Biertje dus, want dorst. Ze brengt menu, ik zeg geen vlees of gevogelte en ze geeft aan (want resoluut is ze wel) dat het dan tomaten-feta salade wordt en als hoofdgerecht omelet met frites plus sla, toetje wordt uiteindelijk riz-au-lait (rijstepudding). Dit alles gelardeerd met een karafje rode wijn. OK.

Denk je vandaag geen mensen gesproken te hebben. Toch dus. Want ondertussen komen 2 mannen binnen en gaan tafeltje verderop zitten. Belgen beter gezegd Vlamingen. Ik hoor ze wel maar let er niet echt op. Tijdens eten (die dame maakt een van de lekkerste omeletten die ik ooit gegeten heb) kijk ik in mijn reisgids voor het verder verloop van de tocht. Komt een van de mannen naar me toe en begint in het Engels tegen mij te praten. Ik zeg dat ik Nederlander ben, dus gaan we verder in het Nederlands - Vlaams. Ik vertel wat ik aan het doen ben en hij vertelt dat ze op terugweg uit Spanje zijn, waar ze aan vogels spotten hebben gedaan. In Extremadura, o.a. hebben ze vele gieren en zwarte ooievaars gezien. Dan wordt ook hun eten gebracht en gaat hij weer naar zijn plek.
Nadat ik klaar ben met eten sta ik op om naar mij kamer te gaan. Echter, ik word door de heren, die Geert en Wouter heten, uitgenodigd om nog een fles wijn met hen te kraken. Het is hun laatste avond op weg terug naar Gent, waar ze wonen, en dus nog even wat extra's. Ik schuif aan en daarna hebben we het nog een uurtje heel gezellig. Geert is sociaal maatschappelijk werken en Wouter is bioloog. Ze kennen elkaar al heel lang en zijn ook fietsers (nu niet, ze zijn met de auto op terugreis na 14 dagen Spanje). Ze hebben o.a. veel fietstochten op de ligfiets achter de rug. Omgeving richting Biervliet kennen ze ook wel. Ook komen de Gentse feesten ter sprake. Ik zeg dat Frits en Jan uit Biervliet trouwe bezoekers van die feesten zijn. Zij zelf ook. Ook komen ze nogal eens in het café De Karper van Ronnie Keese (denk ik), iemand die ze kennen van de wielerbaan in Gent.
Tja, ontmoetingen ontstaan dus volstrekt bij toeval zie je maar weer. We vinden het allen een aangenaam gebeuren en nemen hartelijk afscheid. Enigszins gedwongen, omdat madame de zaak wil sluiten.
Want de overige drie gasten stappen nl. op. En laten dat nou 3 Fransen (1 man en 2 vrouwen) zijn die in de chambre d'hôte zitten waar ik ook naar toe wilde. Sterker nog het zijn Jacquaires, ofwel Jacobsgangers. Zij zijn dus te voet op weg naar Compostela. Wat een afsluiting toch.

Vervolgens leidt madame mij mij naar een zaaltje bij de kamers. Daar mag ik morgenochtend helemaal zelf mijn petit dejeuner (ontbijt) klaarmaken. Alles staat gereed, ze demonstreert de Senseo en maakt de rekening op. Moet lukken. En dan naar Dax.

Lied van de dag: Pour un flirt avec toi / Michel Delpech //

https://youtu.be/yrn0MsKAWDU